Een zomerse dinsdagochtend. Het is warm. Het is zo’n dag die met een stevige temperatuur begint, welke gedurende de dag alleen nog maar steviger zal gaan worden. Daarom in de ochtend de meeste klusjes al gedaan, waaronder melk halen bij ’t Melkhuuske aan de Leppepaalweg. Sinds een jaar ongeveer halen wij hier nu een paar keer per week verse melk, rechtstreeks van de koe. Nou ja, weliswaar via de boer, de melkmachine en de melktap, maar toch voelt het als rechtstreeks. En het voelt niet alleen zo, het proeft ook zo: heerlijke volle melk voor €1,00 per liter. Naast de romige rauwe smaak heeft deze melk nog meer voordelen. Ten eerste kan ik hem veel beter verdragen. Dat schijnt te maken hebben met het feit dat in onbewerkte rauwe melk het enzym lactase nog aanwezig is en dit enzym help bij de vertering van lactose. Ten tweede ga ik bijna altijd op de fiets naar ’t Melkhuuske: het is daarmee meestal even een fijne onderbreking, even een beetje Kairos-tijd. En ten derde heb ik er soms mooie ontmoetingen. Zo ook vandaag. Als ik aan kom fietsen zijn er al drie mensen bij de tap. Eerst een mevrouw die, net als ik, 2 glazen flessen vult met verse melk. En dan, naar later blijkt, 2 buurmannen die maar liefst 10 flessen hebben meegebracht die ze allemaal vullen. Mijn nieuwsgierigheid zorgt ervoor dat ik met deze mannen in gesprek kom. Ze komen uit Enschede en halen sinds kort melk voor de hele buurt. Waar het begon met 1 fles, heeft de roem van de melk zich zo snel verspreid dat ze nu dus regelmatig met 10 lege flessen richting de melktap gaan. Als één van de mannen de twee lege flessen in mijn hand ziet, maakt hij een opmerking hoe schoon die glazen flessen van mij toch wel niet zijn: “zulke schone flessen heb ik nog nooit gezien, hoe krijg je dat voor elkaar?” Ik vertel hem, met enige trots, dat ik dat heb geleerd van wijlen mijn moeder. Zij had een hele grote fruitboomgaard en moestuin en vulde jaarlijks hele schappen met weckflessen vol heerlijke pruimen, bieten, bonen, peren en nog veel meer. En om te garanderen dat al dat fruit en die groentes ook maanden goed bleven, werden de weckflessen altijd eerst goed schoongemaakt met soda en kokend water. De mannen zijn blij met de praktische en betaalbare huishoudtip van mijn moeder en rijden met deze tip én de 10 flessen volle melk terug naar huis.
En zo is er dus een vierde voordeel van deze melktap. ’t Melkhuuske zorgt ook voor mooie herinneringen. Want als ik terug fiets naar huis is het volgens mij inmiddels al minstens een hele graad warmer dan op de heenweg. Maar wat maakt het uit, ik heb een hoed op tegen de zon, ik geniet van mijn fietstochtje en ik realiseer me dat ik een “geneugluk” leven heb.
