Steeds vaker realiseer ik me dat die ene zin van Willem Wilmink uit zijn gedicht de Ereprijs voor mij een soort van levensmotto aan het worden is: ‘maar als jij het niet ziet, dan is het er voor jou dus niet’.
Anders kijken doet anders leven!
Al een aantal maanden begin ik mijn dag regelmatig met een mooie wandeling in de natuur. Ik wandel gewoon van huis weg en kan kiezen voor het bos, voor linksom of rechtsom naar het dorp of voor het lange zandpad tussen de weilanden. Tijdens de wandelingen zie ik van alles, bedenk ik van alles en kom ik zowel op ideeën als tot rust. Dat laatste klinkt voor mezelf wat tegenstrijdig, maar is toch gewoon wat het is.
En heel langzaam ga ik ook, volgens het devies van Wilmink, steeds meer zien. Ik let op andere dingen en zie daardoor andere dingen. Helaas heb daar af en toe toch ook nog wel weer anderen mensen of media voor nodig om mij te attenderen op wat er zo dicht bij ons huis is. Zo ook afgelopen weekend. In de TCTubantia stond een artikel over het Hillegenpad. Een 7-daagse pelgrimsroute door Twente. Prachtig artikel over een spirituele wandelroute waar ik nog nooit van gehoord had. En dat terwijl ik mij toch heel verbonden voel met de streek, er al bijna mijn hele leven woon, ik graag wandel en door de jaren heen voorzichtig ook steeds meer geïnteresseerd ben geraakt in spiritualiteit. Meteen dus maar lid geworden van Landschap Overijssel, de bedenker van het Hilligenpad.
Vanmorgen zat het verhaal van het Hillegenpad nog in mijn hoofd. Daarom heb ik eens wat beter gelet op alle bordjes langs het pad van mijn dagelijkse wandeling. En wat blijkt?
Het Hilligenpad grenst aan onze eigen tuin.
Maar ja, als jij het niet ziet …..
