Blog

Hoe mooi kan het leven zijn

Ik fiets vandaag naar de Usseler es omdat ik veel gehoord heb over de heren boeren die zich daar, op die eeuwenoude es, hebben gevestigd. In een soort van nederzetting anno 2023. Een coöperatie van zo’n 250 huishoudens die allemaal contributie betalen, meewerken op het land én met enige regelmaat “eigen” biologisch geteelde groenten kunnen komen ophalen. Dat is toch een prachtig concept dat past bij zo’n eeuwenoude es.
En eigenlijk fiets ik er naar toe met best wel een vooroordeel in mijn hoofd. Hoezo heet dit initiatief “heren boeren”. Het is toch niet exclusief voor mannen? En mijn associatie bij heren boer is nou ook niet direct heel “coöperatief”. Ik denk eerder aan een rijke boer. In de dikke van Dale staat: Heerboer: hereboer: “een heer of iemand die niet echt tot de boerenstand behoort, die uit liefhebberij het boerenbedrijf uitoefent; ook: rijke landbouwer die als een heer leeft”.
Mijn associatie klopt dus op zich wel, maar ook niet: want er is ook een hele andere betekenis: die van de liefhebber. Die van de mens die er niet van hoeft te leven maar meer vanuit plezier, passie, overtuiging of wat dan ook boer is. En in die betekenis zijn natuurlijk de heren boeren van de Usseler es aan de slag gegaan. Inmiddels ruim een half jaar geleden en ik geniet van wat ik zie op die es. Een enorme moestuin met heel veel verschillende gewassen. Op dit moment is er niemand aan het werk in de enorme tuin, maar zoals de moestuin erbij ligt en af te lezen aan de vele kratten en spullen die er staan, krijg ik toch stellig de indruk dat hier met enige regelmaat hard gewerkt wordt. Ik ben onder de indruk. Maar misschien geniet ik nog wel het meest van dat eigenwijze gele rond bordje in het veld tussen de snijbloemen: “3 stelen per mond”. Ik denk dat ze dan bedoelen dat als je met je gezin lid bent van de coöperatie en je gezin bestaat uit 3 personen, dan mag je dus 3 x 3 = 9 bloemen plukken om mee te nemen naar huis. Wel een mooie gedachte. Fijn ook dat dat gewoon met zo’n simpel bordje kan worden aangegeven. Blijkbaar begrijpt iedereen dat.
Het gele bordje: de schoonheid van het alledaagse.